"Nadszedł już czas, swoim lękom spojrzeć w twarz" (A.Becker)

Staram się.

Tak bardzo mocno się staram...

Ale...

"Wychodzą z kątów minionych dni

cień swój rzucają na każdą myśl

i każdy krok

i nie odchodzą choć z całych sił

światłem nadzieji próbujesz zmieść

ten gęsty mrok

jak znaleźć teraz gdzieś

w swym życiu dobrą treść

zamykasz się 

uciekasz w cień

wciąż boisz się 

Nasze zmory jest ich tyle

smutek tęsknota strach

w ból zmieniają każdą chwilę

czają się nawet w snach

Krążymy wszedzię wciąż pełno nas

bo my jesteśmy jak oddech

i jak serca rytm

na każdym miejscu i w każdy czas

smutkiem zwątpienia

zetrzemy w proch radosną myśl

tak dobrze nas już znasz

i nie masz żadnych szans

by pozbyć się 

choć bardzo chcesz

już dobrze wiesz

Szare zmory jest nas tyle

smutek tęsknota strach

w ból zmieniamy każdą chwilę

spotkasz nas nawet w snach

Nasze zmory jest ich tyle

smutek tęsknota strach

w ból zmieniają każdą chwilę

czają się nawet w snach"

( A. Becker)

Ale ja WIEM, Kochani moi Przyjaciele, że

Miłość nie zgasła.

I TYLKO Miłość NAS uratuje.

Mnie ratuje Miłość.

Wasza.

Każdy uśmiech, dobre słowo,

to co wypływa z Waszych serc.

Mnie ratuje.

Z Miłości.

I ja nie mówię tutaj o miłości

męża do żony,

matki do dziecka..

Ja mówię o Miłości do drugiego człowieka.

O trosce, zrozumieniu, wsparciu.

O przytuleniu.

O niesieniu pomocy.

To nie wypływa z rozumu.

Miłość daje nam "siebie"

I pozwala zobaczyć Światło.

A ja MAM WAS.

I to DZIĘKI WAM;

Moja

NADZIEJA, WIARA i MIŁOŚĆ

nie zgasła.

Spoglądam na moje lęki i wiem, że

bez Waszej pomocy nie byłoby mnie tutaj.

Rozumiecie?

Wasze dobro, Wasza Miłość

to WYCIĄGNIĘCIE DO MNIE WASZEJ RĘKI

Wiem, że czasami tchórzę...

I uciekam. I mówię, że nie mogę...

Ale, kiedy nie odpuszczacie

to tak to wtedy wygląda....